Gezondheid - Blowen
Weinig mensen weten dat wietgebruik ook tot eendepersonalisatiestoornis kan leiden, waar je nog tientallenjaren last van kunt houden. Psychiater Carla Ruswaarschuwt. Ernstige stoornis na één foute joint
Er is tegenwoordig meer bekend over de kans oppsychosen na cannabisgebruik. Ongeveer 8% van demensen blijkt hier gevoelig voor te zijn. En nu de wietvan tegenwoordig sterker is dan die uit de jaren '60,hebben wij, als psychiaters en psychotherapeuten, hiermeer mee te maken dan voorheen. Leven als een automaat Wat voor veel mensen een blinde vlek is, is dat een deel van de jongeren die wiet hebben gebruikt, een depersonalisatiestoornis ontwikkelt. Daarbij is hun zelfgevoel losgekoppeld van hun gedrag, ook wel dissociatie genoemd. Ze hebben het gevoel als een automaat te handelen en zichzelf op afstand te observeren.
Soms is er ook sprake van derealisatie, waarbij gewoneprikkels vreemd overkomen en de wereld onecht lijkt. Tenslotte kan er ook sprake zijn van desomatisatie. Datis het gevoel alsof een bepaald lichaamsdeel niet meervan jezelf is. 50.000 Jongeren Tot voor kort dacht ik – net als verreweg de meeste van mijn collega's – dat depersonalisatie praktisch alleen voorkwam na psychotrauma's, of als onderdeel van een angststoornis. Maar nu mijn eigen zoon in de VS een bad trip heeft gehad na eenmalig gebruik van versneden cannabis, weet ik dat een chemische oorzaak dezelfde stoornis kan oproepen.
Uit buitenlands onderzoek (VS, Engeland en Rusland)blijkt dat 2,4% van de bevolking aan deze stoornis lijdt,waarvan 13% door cannabisgebruik. Als dezepercentages ook voor Nederland gelden, komt dit neer
op 50.000 jongeren die aan deze stoornis lijden tengevolge van wietgebruik.
De stoornis is zeer hardnekkig. Gedurende 10 à 20 jaarlast ervan houden is heel gewoon. Daarbij komt dat hetvaak zo'n 2 jaar duurt voordat de klachten wordenherkend, zegt de belangenvereniging StichtingDepersonalisatie.
Vooral jongeren die een bad trip kregen door wiet (ofandere drugs) lopen risico. Tijdens een bad trip krijgtde amygdala, het angstcentrum in de hersenen, zowelchemisch als psychologisch een flinke tik. De jongereverkeert uren in doodsangst, heeft soms hallucinaties,kan zijn bewustzijn verliezen, braken, verlamd zijn, ofagressief worden. Een bad trip overkomt meestal deónervaren gebruikers. Ander gevaar Avontuurlijke backpackers die gewend zijn in Nederland af en toe een joint te roken, lopen in de VS, Australië en Nieuw-Zeeland weer een ander gevaar. In deze landen is, zoals bijna overal, wietgebruik illegaal. De dealers deinzen er niet voor terug de wiet te versnijden met rotzooi, zoals PCP (angel dust).
Mede daardoor komen bad trips in de VS drie keer zovaak voor als in Nederland. Jellinek en het Trimbos-instituut zeggen bovendien dat het effect van drugsonder andere afhankelijk is van de setting waarin dezeworden gebruikt. Een onbekende omgeving metonbekende mensen geeft eerder angst. Wat gebeurt er precies? Is er eenmaal sprake van een depersonalisatiestoornis, dan worden de klachten erger bij veel prikkels, zoals op een feestje of in een drukke bus. Dat komt doordat een deel van de hersenen té alert en overactief blijft, terwijl andere hersendelen uit bescherming hiertegen juist minder activiteit vertonen. Bijvoorbeeld hersendelen die binnenkomende prikkels verbinden met reeds opgeslagen informatie over deze prikkels.
Het niet meer goed kunnen toelaten van prikkels,waardoor de wereld onecht lijkt, is dus een oplossingvan de hersenen die op den duur juist het voornaamsteprobleem wordt.
Depersonalisatie roept veel angst op. Degene die hetoverkomt voelt zich niet alleen anders dan voorheen,
maar ook anders dan andere jongeren. Dat heefteenzaamheid en somberheid tot gevolg. Hoewel je ineen kort, individueel contact niets merkt aan iemandmet een depersonalisatiestoornis, kan diegene er welernstig invalide van raken. Jongeren moeten vaak methun studie of hun werk stoppen en kunnen familieledenen vrienden van zich vervreemden. Behandeling Omdat tegenwoordig van steeds meer drugs bekend is welke chemische boodschappers in de hersenen ontregeld worden, biedt dit aanknopingspunten voor behandeling. En hoe eerder de behandeling start (bij voorkeur al op de EHBO!), hoe kleiner de kans op blijvende gevolgen.
Zo blokkeert PCP – en in mindere mate cannabis –onder meer de receptoren van de stimulerendeboodschapper glutamate. Omdat het medicijn Lamictaldeze receptoren juist activeert, is dit devoorkeursbehandeling van een gespecialiseerd centrumin Londen. In een centrum in Sint-Petersburg is succesgeboekt met het elektromagnetisch stimuleren vanbepaalde hersendelen. Dit kan ook worden toegepast bijmensen met depersonalisatieklachten die niet doordrugsgebruik zijn ontstaan. Hoe ga je ermee om? Meestal hoef je jongeren die een bad trip hebben gehad niet te adviseren om geen drugs meer te gebruiken. Alleen al van de géur van wiet kon mijn zoon in een flashback belanden, waarbij hij de bad trip herbeleefde.
Het beste is om in een vertrouwde omgeving teverblijven. Regelmatig leven en afleiding zijnbelangrijk. Erover praten is goed, maar niet te veel,want dat versterkt het zelfobserverende gedrag.
De eerste tijd is het goed om met de jongere mee tegaan in zijn vermijding van prikkelrijke situaties. Zokrijgen zijn hersenen rust. Maar op den duur moeten dehersenen wel weer voorzichtig worden gestimuleerdom moeilijke situaties aan te gaan. Via cognitievegedragstherapie kan de jongere hierin worden begeleid. Een traumatherapie om angstervaringen te verwerken,helpt vaak ook.
Verder kan sport of een lichaamsgerichte therapie –zoals haptonomie – de jongere helpen om weer meer
contact met zijn lichaam te krijgen. Medicatie Wanneer het genezingsproces stagneert, moet worden ingegrepen met medicijnen. Niet alleen omdat chronische depersonalisatieklachten moeilijker te doorbreken zijn, maar ook omdat zich – secundair aan de depersonalisatiestoornis – vaak een angststoornis of depressie ontwikkelt.
Bij jongeren die gevoelig zijn gebleken voor drugs,moeten we extra voorzichtig zijn met het opbouwenvan medicijnen. Want ook hiervoor kunnen zij extragevoelig zijn. Het belangrijkste is dus: geduld. Zowelbij de jongere, als bij zijn omgeving. Naschrift van de redactie (15 november 2012) Het ziet ernaar uit dat er een genetische risico-factor bestaat voor cannabis-psychose. Zie: A Risk Gene for Cannabis Psychosis (Elsevier publ., 14 November 2012). Carla Rus is psychiater en psychotherapeut/traumatoloog. Het bovenstaande artikel werd eerder gepubliceerd in het Parool van 7 augustus 2008. De redactie van Ouders Online heeft in overleg met Carla Rus besloten tot herpublicatie vanwege de signalen die we zelf krijgen van ouders.
Copyright 1996-2013 Ouders Online, alle rechten voorbehoudenUitsluiting aansprakelijkheid | info@ouders.nlPagina voor het laatst bijgewerkt op: 15 november 2012
University Lecturer, head of the IT section Institute of Anatomy, University of Berne, Switzerland Coordinator of the Microscopy Imaging Center University of Berne, Switzerland High school in Biel; degree in mathematics and science 1982 MD thesis, dissertation at the Children's Hospital, University of Bern Scientific project at Department of Physiology, University of Western Australia, Perth (d
“‘Realität’ ist, was wir als wahr annehmen. Was wir als wahr annehmen, ist, was wirglauben. Was wir glauben, basiert auf unseren Wahrnehmungen. Was wirwahrnehmen, hängt davon ab, was wir suchen. Was wir suchen, hängt davon ab,was wir denken. Was wir denken, hängt davon ab, was wir wahrnehmen. Waswir wahrnehmen, bestimmt, was wir glauben. Was wir glauben, bestimmt, waswir für wahr h
Gezondheid - Blowen